Stichting Nepal.
De Nederlandse Stichting Ketaaketighar heeft ervoor gekozen om binnen de Stichting Nepal verder te gaan. Stichting Nepal heeft meerdere stichtingen overgenomen. Al meer dan twee jaar hebben we gesprekken met ze gevoerd en nu wordt in de loop van mei de definitieve datum van overname.
Aan de overgang zitten meerdere voordelen:
Stichting Nepal heeft een kantoor in Kathmandu en de werknemers spreken Nepalees. Zij kunnen dus beter rechtstreeks contact hebben met het Bestuur van Ketaaketighar Nepal. Ook zijn op de hoogte van de wetten van het land. Wij als Nederlands Bestuur bezoeken het project eenmaal per jaar. Dit zal in de toekomst steeds moeilijker gaan gezien de gemiddelde leeftijd van ons Bestuur. Door meerdere controles en bezoeken zal het project er wel bij varen. En kunnen gemaakte afspraken gevolgd worden.
Stichting Nepal heeft ook meerdere connecties met instanties, die mogelijk in de toekomst nog een bijdrage kunnen doen.
Maar …..Ketaaketighar zal blijven bestaan en mogelijk komen er meer kinderen in het huis. Dit kan mede door uw hulp. Wij zijn dankbaar voor alle donaties die wij mochten ontvangen. En wij hopen dat U ook in de toekomst trouw blijft helpen. Voorlopig blijft ons rekeningnummer nog hetzelfde. Mocht dit gewijzigd worden dat krijgt U tijdig bericht.
NL 06 RABO 0107679647 t.n.v. Stichting Ketaaketighar Nepaalma.
Emotioneel blijven wij betrokken bij de kinderen in het huis. Onze penningmeester: Anneke van Veen blijft betrokken via deelname in de Raad van Advies.
Twee bestuursleden Thea en Ida hebben in maart het kinderhuis bezocht. Het was een warm weerzien. De verhalen over de 7 jongste kinderen zijn ons vooruitgegaan. Zij komen uit de Chepang , een achtergebleven gebied. In deze regio is het leven nog primitief. Een wc is er niet in de hutjes en de familie slaapt bij elkaar en in de winter rondom het vuur. Deze kinderen hebben wel erg moeten wennen aan de regels van het huis en van de school. Grote waardering voor Chamili, de moeder in het huis en voor Naresh, de “oncle” en de administrateur.
Chamili is heel lief voor de kinderen, maar wel heel duidelijk. De grote jongens: Binod, Paras, Aditay en Aaitaram helpen haar gelukkig goed.
Als de kinderen uit school komen gaat eerst het schooluniform uit en daarna zit Chamili klaar met thee en een versnapering. (Op de foto alle kinderen bijeen bij de tafeltennistafel.)
Binod is de enige leerling die nog op de “privatschool” zit. Hij zit in klas tien en moet straks een landelijk examen doen. Dit schooljaar is het zwaarste van alle leerjaren en de leerlingen maken hele lange dagen. De overige kinderen hebben hun draai op de “gouvernementschool “gevonden. Met behulp van huiswerkbegeleiding ( door de vrouw van Naresh) gaat het goed op school. Inmiddels heeft Nepal het nieuwe jaar gevierd en zijn alle leerlingen over naar het volgend leerjaar.
De vier oudste meisjes, die nu klas elf en twaalf volgen, wonen niet meer in het huis. Rita en Manmaya wonen op een kamer in het hotel van de broer van Naresh. Zij gaan op de fiets naar school en buiten schooltijd helpen ze in de keuken en bij de bediening. Zo verdienen ze ook wat zakgeld. Samen met de hotelmanager hebben we regels opgesteld waar iedereen zich aan moet houden.
Tot onze verrassing is Manmaya getrouwd.Zij kwam terug uit de Chepang met een rode tika uit haar haar en over haar voorhoofd. Een teken voor de Nepalese vrouw dat ze gehuwd is.
De meisjes van 18 jaar en ouder zitten tussen twee culturen in. Wij bieden ze de mogelijkheid om te studeren en een goede toekomst op te bouwen. Maar de familie en/of de dorpsgemeenschap vinden dat meisjes van die leeftijd getrouwd horen te zijn. In de dorpjes wacht hen een huwelijkspartner. En hoe moeilijk is het om tegen de wil van het dorp of familie in te gaan.
Ook Suntali is inmiddels getrouwd. Zij mag van haar echtgenoot nog wel klas elf volgen.
Tobang
Wij hebben ook ons project in de Chepangbergen bezocht. Wij hebben gezien hoe de moeders een maaltijd bereiden en alle kinderen een warme lunch krijgen. Hartverwarmend om te zien hoe de kinderen genieten van het eten. Ketaaketighar sponsort dit project nog een jaar en daarna hopen we dat het project zelfstandig door kan gaan. Wel hebben we nog een donatie kunnen doen voor een speelterrein bij de school. In het verleden is de school gebouwd op een gedoneerd stukje grond, maar speelterrein erbij is er niet. Nu zijn ze bezig met een rotsachtig gebied rond de school af te graven en een geëgaliseerd terrein voor de kinderen te maken.
Tilu, een dorpsbewoner, doet erg veel voor de ontwikkeling van dit gebied. Elk huis heeft nu, via een pijpleiding, water. Maar wij kunnen niet zien dat de kinderen er schoner uitzien. Ook de kleding is vaak kapot en vuil. Leiding in het dorp probeert via een betere hygiënische voorlichting hierin verandering te brengen.
Ida Dedding,secretaris
