Dit voorjaar is een afvaardiging van het Nederlandse Bestuur in Nepal geweest. De reis naar Kathmandu blijft afzien.
In de hoofdstad van Nepal wachten ons de stofwolken en de heerlijke temperatuur. Daar moeten we ook een afweging maken: gaan we met het vliegtuig of met de bus naar het Kinderhuis.
Vliegen duurt hoogstens 20 minuten, maar daar staat een behoorlijk bedrag tegenover. Toeristen betalen nu eenmaal veel meer dan de Nepalezen zelf. Met de bus duurt de reis lang: zeker 6 en soms 10 uur lang opgevouwen zitten en over een zeer slecht wegdek hobbelen!
Het blijft een feest de kinderen in Ketaaketighar te ontmoeten. Het gaat goed met de kinderen in het huis. Zij zien er gezond uit en leven als broers en zusjes met elkaar. Ook gaan ze met plezier naar school, waar ze vriendjes/vriendinnetjes uit de omgeving ontmoeten. Chamili , de moeder van het huis, speelt een mooie rol. Zij is duidelijk naar de kinderen, werkt graag in de tuin en de kinderen helpen haar spontaan. Wel zijn de rollen duidelijk verdeeld. De meisjes helpen bij het koken en bij het wassen van de kleren. De jongens hebben taken bij het schoonmaken van de toiletruimten en in de tuin.
De overgangsexamens zijn achter de rug en de kinderen hebben een korte vakantie gehad. De officiële uitslagen hebben we nog niet, maar we gaan er van uit dat alle kinderen naar de volgende klas zijn. Bij een bezoek aan de school en in een gesprek met het schoolhoofd hebben we vernomen dat de kinderen van Ketaaketighar zeer welkom zijn en hard werken.
Het Nepalese Bestuur heeft besloten dat de kinderen tijdens de vakantie naar huis mogen. Het blijft belangrijk dat de kinderen contact houden met de familie. Bij familie moet je niet denken aan onze gezinnen en familiebanden. Nepalezen noemen neven, nichten en aangetrouwde contacten ook familie. Dat maakt het voor ons soms heel moeilijk. Hoe zit het met de echte familiebanden? Wij moeten veel ruimer denken.
Het huis heeft dus een week geen bewoners gehad. Deze tijd is gebruikt om de ruimten op de benedenverdieping van tegels te voorzien. Wij hopen dat deze verdieping bij een volgende moessonoverstroming beter bestand is tegen wateroverlast.
Het onderhoud van het huis heeft ook onze aandacht gehad. Het Nepalese Bestuur wil graag een muur om het huis. Als bescherming tegen wilde dieren en uit veiligheidsoverweging voor de kinderen in het huis. Dit is een behoorlijke kostenpost en afbouw zal meerdere jaren vergen.
In Kathmandu hebben we contact gelegd met de NFN ( Nepal Federatie Nederland). De contactpersoon Jeroen van de Bergh wil een platform zijn voor alle kleine organisaties die met Nepal van doen hebben. De NFN is een spreekbuis van de leden naar de overheid. Wij hopen in de toekomst veel gebruik te kunnen maken van hun contacten in Nepal.
Ook hebben we contacten gehad met het project van de “vliegende meubelmakers”. Het meubelcollege in Amsterdam geeft de leerlingen de mogelijkheid in het buitenland een stage te doen. Zij willen samen met jongens uit de plaatselijke bevolking o.a. stoelen, kastjes en tafels maken voor scholen en huizen. De werkplaats is in Kathmandu en er wordt gebruik gemaakt van hout uit het land en werktuigen waar de bevolking mee bekend is.
Dhanyabad (dank je wel)
Namens Stichting Ketaaketighar
Ida Dedding
secretaris
