Het bestuur van Ketaaketighar Nederland wenst u allen:

Een gezond en gelukkig 2023

Bij deze wens willen wij een mededeling doen.

Als bestuur hebben wij veel over de toekomst van Ketaaketighar nagedacht en gesproken. Een vervanging of aanvulling binnen het bestuur is moeilijk te vinden. Maar een feit is: wij worden wel ouder.

De zorg voor de kinderen van Ketaaketighar ligt ons na aan het hart. De kinderen rekenen op ons. Wij hebben ze een goede toekomst beloofd.

De afgelopen 20 jaar heeft u ons daarbij geholpen. Wij zijn u daar heel dankbaar voor. 

Na vele goed voelende gesprekken met de Stichting Nepal hebben wij besloten een fusie aan te gaan. De Stichting Nepal heeft een kantoor in Nepal en werkt al meer dan 30 jaar in het land. Onderwijs en gezondheidszorg zijn hun speerpunten.

Deze Stichting heeft de ANBI-status en beschikt over een CBF-erkenning. CBF staat voor een keurmerk van goede doelen. Deze erkenning krijg je na strenge kwaliteitseisen, die ook regelmatig gecheckt worden.

Het zijn goede doelen, die bijdragen aan een betere wereld, waarbij zorgvuldig wordt omgegaan met geld. 

Het bestuur in Nederland heeft veel vertrouwen in de toekomst van het kinderhuis. Als trouwe sponsor, hopen wij, u ook.

Wij stellen het zeer op prijs als ook u in de toekomst de kinderen blijft steunen. 

Natuurlijk zullen wij u in de toekomst van verdere ontwikkelingen op de hoogte houden.

Vriendelijke groeten:

Nederlands en Nepalees Bestuur Ketaaketighar

Na onze nieuwjaarswens en onze mededeling over de overname van ons kinderhuis door de Stichting Nepal willen wij u graag wat meer nieuws vertellen over de kinderen.

Gita.

Wij zijn trots op Gita. Als klein kind is zij opgenomen in het kinderhuis. Nu studeert zij aan de universiteit in Kathmandu. Het collegegeld krijgt zij van Ketaaketighar. Tijdens onze contacten vertelt zij vol trots dat zij het eerste jaar “management ” heeft gehaald. Met de verdienste van een bijbaantje kan zij nu in haar eigen onderhoud voorzien.

Vervolgonderwijs.

Vier meisjes volgen nu onderwijs in klas 11 en 12. Deze studie is een voorbereiding op een mogelijke studie aan de universiteit. Zij wonen niet meer in het kinderhuis. Na een moeizame start en goede gesprekken met het bestuur, zijn hun opleidingen gegarandeerd. Ook is op hun onderkomen gelet. Dit alles dankzij het bezoek van ons bestuurslid Anneke in november.

Rita en Manmaya wonen zelfstandig in een kamer nabij het hotel van Naresh (de oom van het huis).
De kamer moest wel worden opgeknapt. Na een bezoek van Anneke, beschikken zij nu over goede bedden, een kast, studietafel en voor elk een fiets. Een van de meisjes, Suntali, is inmiddels getrouwd. Maar ook zij heeft de kans gekregen om haar studie te voltooien. Dit kan in de omgeving van haar huis.
Sandhya woont bij familie in Kathmandu en volgt daar onderwijs.
Wij als Stichting hebben altijd geld gereserveerd voor vervolgonderwijs na klas 10. Helaas heeft nog geen van de jongens van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. Drie jongens hebben dit jaar het kinderhuis verlaten. Zij zoeken werk, maar dat valt nog niet mee. De mogelijkheid van een baan in het Midden-Oosten leeft ook bij hen.

Nieuwe kinderen.

In het kinderhuis wonen nu 15 kinderen. De oudste is Binod. Hij volgt onderwijs in klas 10, is zeer gemotiveerd en wil graag gaan studeren. In de toekomst zal Stichting Nepal hem daarbij helpen.
De 7 nieuwe kinderen in het huis, leeftijd tussen 5 en 9 jaar, hebben langzaam hun draai gevonden. Ook op school hebben zij zich aangepast en de resultaten zijn goed. Het is wel een vermoeiende en zware tijd geweest voor Chamili, de moeder van het huis. Ook Naresh heeft extra inspanning moeten verrichten. Wij als Stichting, hebben via Anneke, onze waardering kunnen uitspreken door ze een extra vergoeding te geven. Op aandringen van Anneke zoekt het Nepalese Bestuur meer hulp in het huis.

Lunch project.

Anneke heeft ook een bezoek gebracht aan ons project in de Chepang. Voor drie jaar hebben we daar een project dat maaltijden verzorgt aan de schoolgaande jeugd. Moeders koken bij toerbeurt, op vrijwillige basis, de maaltijd voor de kinderen.
Het project loopt goed. De voorraden rijst, linzen en olie zijn goed beveiligd opgeborgen in een afsluitbare kast. De keuken is schoon en netjes. Maar de vraag blijft of de dorpsgemeenschap het project na drie jaar zelf kan financieren. Ook het district zal steun moeten blijven geven.

School in Nuwakot.

Enkele jaren geleden hebben wij, na de aardbeving, een school helpen opbouwen in Nuwakot. Op uitnodiging van het schoolbestuur heeft Anneke ook daar een bezoek gebracht. Het was een verrassing om te zien hoe goed de school nu functioneert. De klassen zijn voorzien van goed meubilair en de muren zijn in vrolijke kleuren geverfd. Alleen…..het speelterrein grenst aan een steile afgrond. Gevaarlijk voor de kinderen. Zij moeten veilig kunnen spelen, hollen en voetballen, zonder bang te zijn voor het gevaar te vallen. Er wordt nu een bedrag door ons vrijgemaakt om een hek om het speelterrein te realiseren.

Ons bestuur ziet met dankbaarheid terug op uw steun. Vol vertrouwen kijken we vooruit naar de zorg van Stichting Nepal voor onze kinderen. Natuurlijk blijven we belangstelling houden en de ontwikkeling van de kinderen volgen. Wij hopen dat u ook in de toekomst Stichting Nepal blijft steunen. Voorlopig kunt u uw donatie nog overmaken op de bekende bankrekening.

De bestuursleden Thea en Ida gaan in maart naar Nepal. Natuurlijk zullen wij u informeren over hun ervaringen.

Namens het Bestuur van Ketaaketighar: Dhanyabad.
Ida Dedding: secretaris

Dit voorjaar hebben 3 bestuursleden, Bettie, Thea en Ida, Nepal en het kinderhuis bezocht. In Kathmandu hebben zij contact gehad met Gita, een oud bewoonster van het kinderhuis. Het is mooi om te zien hoe zij zich heeft ontwikkeld. Zij studeert nog en heeft daarnaast een baan zodat zij in eigen onderhoud kan voorzien. Via facebook heeft zij contact met meisjes en jongens die ook Ketaaketighar hebben verlaten. “Het zijn ook mijn zusjes en broertjes en wij hebben samen een mooie tijd gehad”, zegt ze.

In het kinderhuis hebben wij de kinderen bezocht. We hebben uitgebreid afscheid kunnen nemen van de oudste 4 meisjes, Sandya, Suntali, Sapana en Manmaya. Zij hebben klas 10 afgesloten met een landelijk examen. In Nepal is een regel dat kinderen die klas 10 hebben beëindigd, niet langer in een kinderhuis mogen wonen. Dat betekent dat zij het huis moeten verlaten en terug moeten naar hun familie of een andere mogelijke plaats. Vandaar uit kunnen ze klas 11 en 12 volgen. Dat wordt een grote overgang voor ze. In het huis leefden ze beschermd en met afstand tot de problemen in hun geboorteomgeving. Natuurlijk houdt Naresh, de oom in het huis, contact met ze. Het Nepalees bestuur blijft ze financieel ondersteunen.

Drie oudste jongens, Milan, Jabarsing en Dilaram, hebben ook het huis verlaten, maar zonder schooldiploma. Ze hadden problemen op school. Het onderwijs is zeer prestatiegericht en om elke dag te moeten horen dat je harder moet werken, stimuleert niet. Naresh maakt zich zorgen over de toekomst van deze kinderen. Maar gelukkig heeft hij via de telefoon contact en probeert ze nog te begeleiden.

In het huis is nu ruimte om nieuwe kinderen op te nemen. Het Social Welfare Counsel ( SWC) en het district bestuur bepalen samen met het Nepalees bestuur welke kinderen voor extra hulp in aanmerking komen. Ketaaketighar heeft 7 nieuwe kinderen op kunnen nemen. Zij zijn nog jong en hebben nog veel aandacht nodig. Dit wordt voor Chamili (de moeder) te zwaar en daarom heeft het Bestuur besloten een extra hulp in huis te nemen.

Het Nepalees bestuur heeft besloten om alle kinderen naar een “gouvernement-school” te sturen. Het verschil tussen “privatschool” en regeringsschool is in de loop der jaren verminderd. Uiteindelijk moeten alle kinderen in klas 10 hetzelfde landelijk examen doen. Ook op de regeringsscholen leren de kinderen Engels. En…… het schoolgeld is aanzienlijk minder.
In Nepal hebben we de verandering van klimaat gezien. In Sauraha was het bijna 40 graden en droog. Eigenlijk te warm om actief te zijn. Ook mist het dorp de toeristen. Voor veel mensen is het een probleem om dagelijks een inkomen te hebben.

Tobang

Wij hebben ons project in de Chepangbergen bezocht. Het keukenproject bij de school functioneert goed. Ook de kinderen zijn er blij mee. Ze komen graag naar school want daar krijgen ze een maaltijd. De voorraden rijst, olie en linzen zijn goed opgeborgen en de schoolleiding heeft een sleutel van de kast. In de groentetuin is net geoogst en opnieuw ingezaaid. Het hele project ziet er goed uit. Alleen de speelplaats moet nog worden opgeknapt. Daar proberen we als Stichting nog een donatie voor te doen.

       
Het district Chepang heeft er voor gezorgd dat elk gezin over water kan beschikken. Via een slang wordt water vanuit een bron aangevoerd. Elk huis heeft nu een wc en een waterkraan.
Het was mooi dat we getuigen konden zijn van de uitdeling van kookstoven. Deze zijn gesponsord door Stichting Benefiet Aalsmeer. Koken op kookstoven vraagt minder hout en is dus beter voor het milieu. De vrouwen hoeven minder tijd te besteden om hout te sprokkelen. Dat maakt het leven in de bergen iets minder zwaar!

De bevolking in Nepal wacht nu ook een heel warme zomer en de zware moessonregens komen er aan. Wij hopen dat ze niet te veel waterschade krijgen en ……..dat de toeristen in het najaar terug keren.

Het Nederlandse Bestuur is zeer dankbaar voor de broodnodige steun voor de arme bevolking.

Danyabath,
Ida Dedding
secretaris