In onze vorige nieuwsbrief schreven wij dat wij de kinderen zouden gaan opzoeken. Thea (webmaster) en ik zijn eind oktober vertrokken. Later gevolgd door onze penningmeester Anneke.
Politieke situatie in Nepal:
Tot mijn grote verbazing hoorde ik de dag na mijn thuiskomst de consul-generaal van Nepal, Bas de Stoppelaar, op de radio. Hij vertelde over de huidige politieke situatie in Nepal. Voor mij een bekend verhaal, maar in Nederland is er weinig over bekend.De aardbeving in Nepal is al weer een half jaar geleden en de politieke situatie in Nepal vraagt alle aandacht in de wereld.Toch leven de mensen in Nepal ook nu nog onder grote druk.
Na 7 jaar is de regering in Nepal er in geslaagd een nieuwe grondwet te maken. Veel mensen zijn er blij mee maar de mensen in het zuidelijke deel van Nepal zijn verontwaardigd omdat zij onvoldoende gehoord zijn. In dit zuidelijk deel leven ook veel mensen uit India. India stookt deze mensen op om te protesteren tegen de grondwet. Met geld uit India blokkeren zij de wegen en India gebruikt dit om de grensovergangen te sluiten. Dit gebeurt al gedurende meer dan twee maanden. De gevolgen voor Nepal worden steeds duidelijker en nijpender. In het land is een gebrek aan benzine, gas, medicijnen en nog veel andere producten. De ziekenhuizen kunnen de nodige zorg niet meer verlenen.
Langs de weg staan rijen auto’s, vrachtwagens en motoren te wachten tot er weer een klein beetje brandstof voorradig is. Ook zien we in de kleine steden en dorpen duizenden lege gasflessen staan. Als bekend wordt dat er weer gasflessen worden geleverd komen de eigenaars naar hun gasfles en ze zijn blij als ze weer met een halve fles gas naar huis kunnen. Intussen floreert de zwarte markt. Op fietsen of op de motor gaat men illegaal de grens over naar India. Daar koopt men benzine, olie en medicijnen en men verkoopt dit weer in Nepal tegen woekerprijzen. Soms wel vier of vijf keer de normale prijs! Er ontstaat in Nepal een nieuwe categorie rijke mensen! Door gebrek aan brandstof gaan steeds meer mensen op hout koken. Overal zie je klei-oventjes op hout gestookt. Vrouwen en kinderen sprokkelen hout in de bossen en langs de weg. Ook wordt er hout te koop aangeboden. De bossen staan onder grote druk! En overal ruik je het brandende hout en daarbij de enorme rooklucht en luchtvervuiling. Zelfs in Kathmandu zijn boven op de platte daken klei-oventjes gemaakt die op hout worden gestookt. De restaurants werken met een aangepaste menukaart met minder gerechten.
Nepal doet verwoede pogingen om uit de buurlanden Bangladesh en China voorraden te halen. Onlangs is een belangrijke weg tussen Tibet en Kathmandu, verwoest door de aardbeving, weer in gebruik genomen. Met China zijn nu meerdere grensovergangen geopend. Door al deze omstandigheden gaat de wederopbouw heel traag. Stenen, hout en cement zijn vier keer zo duur geworden. Veel mensen leven nog in tenten en de winter staat voor de deur.
Ondanks alle ellende merk je ook een groeiend zelfbewustzijn onder de mensen. Zij willen niet meer afhankelijk zijn van India en kiezen voor een zelfstandig Nepal.
Tegen deze achtergrond hebben wij ons huis bezocht. Het kippenhok heeft een andere bestemming gekregen: er staan nu twee klei-oventjes, die gebruikt worden om twee maal per dag de dal bath te bereiden.
Thea en ik zijn druk geweest met de oudste jongen van ons huis. Hij liep al lang op zijn tenen in klas 9 op school. Hij spijbelde, maakte geen huiswerk en was ongemotiveerd. In overleg met ons Nepalese Bestuur hebben wij besloten om hem te laten stoppen met school en een stageplaats voor hem te zoeken in een resort van een vriend van ons: Sapana Village daar kan hij leren omgaan met volwassenen en ontdekken wat hij echt wil met zijn leven. Hij was in zichzelf gekeerd en het was moeilijk contact met hem te krijgen. In onze ogen was hij depressief en had hij medische begeleiding nodig. Alleen….. hij leeft in Nepal en goede hulp is er niet!
Wij hebben contact gehad met de directeur van een “College of Employment” waar meerdere beroepsopleidingen worden gegeven alleen dan moet je wel weten welke richting je wilt volgen. Bovendien liggen op dit ogenblik alle opleidingen daar stil vanwege de politieke situatie. Docenten en leerlingen kunnen de school niet bereiken vanwege de brandstofproblemen. Daarom waren wij blij met een tijdelijke stage in het resort in Sauraha.
Maar……. hij heeft een moeilijke start daar gehad. Gelukkig was Anneke (onze penningmeester) daar na ons en zij kon hem verder begeleiden en volgen. Deze week kregen wij het bericht van de leiding van het resort dat hij “bedrijfskleding” krijgt aangemeten. Hij mag in het resort overnachten en wordt opgenomen bij en door de andere werknemers. Met dit bericht waren wij heel blij! Wat een zorg hebben wij over hem gehad! Je zal maar alleen op de wereld zijn, zonder enige familie. Dan is het toch fijn dat er nog mensen zijn die zich om je bekommeren. Een probleem is ook dat ons bestuur van de hoogste kaste is en de leiding van Sapana Village (het resort) van de laagste kaste. Het Nederlandse Bestuur heeft de weg voor de oudste jongen vrij gemaakt en nu maar hopen dat ons bestuur in Nepal hem wil bezoeken op zijn werk.
Gelukkig hebben we ook nog wat tijd gehad om met de andere kinderen leuke dingen te doen. We hebben geschilderd en met de meisjes kettingen gemaakt. De jongens waren blij met een echte voetbal en de voetbaltenue’ s die we voor ze mee hadden genomen.
Samen met de kinderen hebben we een excursie gemaakt naar een drinkwater-zuiveringsbedrijf. Dit is een positieve ontwikkeling in Nepal! Men gaat ook voor de eigen bevolking voor schoon drinkwater zorgen. De directeur van het waterbedrijf heeft toegezegd dat wij altijd gratis drinkwater mogen komen halen voor de kinderen.
We zijn met zijn allen, met ossenwagens, naar een olifanten-breading center geweest. Nepal probeert een eigen kudde olifanten te fokken. Deze kunnen zij gebruiken voor het toerisme en voor werkzaamheden in de jungle. Een Nepalees die zelf een olifant bezit is een rijk man! Het was een geslaagd uitstapje dat we hebben afgesloten met een drankje op een “terrasje”.
Wij hebben samen met de kinderen Tihar gevierd! Dit festival duurt 5 dagen. De Nepalesen eren dan achtereenvolgens de kraai, de hond en de koe. En zij heten de God van het geluk welkom in hun huizen. Op de dag van de koe krijgen de beesten een versiering op hun “hoofd en lijf” en hoeven zij niet te werken. De laatste twee dagen worden de huizen versierd en voor de deuren maken zij een tekening van gekleurd zand, rijst en /of meel. Er wordt gedanst en gezongen op de straat. Ook wij zijn met de kinderen het dorp ingegaan en hebben bij de huizen gezongen en net als Sint Maarten bij ons, krijgen de kinderen wat geld of snoep. Bijay, een van de kinderen, ontpopte zich als een ware ”leadsinger”.
De laatste dag van Tihar eren de meisjes de jongens. Zij geven hen lekkernijen en tot slot een Tika. Vervolgens moeten de jongens de meisjes een tika geven en een klein cadeautje. Purna, een lid van het Nepalese Bestuur, heeft deze ceremonie geleid. Indrukwekkend en mooi om te zien dat ook onze kinderen de cultuur van het land leren kennen.
Het gaat goed met de kinderen. Zij zijn gezond en gaan naar school. Samen vormen zij een grote familie.
Afgelopen week kregen wij bericht dat Naresh, onze “uncle” in het huis, met een bloeding aan zijn dunne darm is opgenomen in het ziekenhuis. Het gaat nu goed met hem, maar of hij de goede medicijnen kan krijgen is een vraag. Hij mag zeker drie weken niet werken. Hopelijk neemt Purna ( bestuurslid) zijn werk een beetje over!
Wij kijken terug op een bewogen bezoek aan het kinderhuis. Samen met onze sponsoren proberen wij onze kinderen een goede toekomst te geven. Het is fijn dat wij in Nederland gesteund worden door veel vrienden en belangstellenden. Want de armoede in Nepal is groot en de corruptie vreselijk.
Kleine organisaties die de bevolking helpen zijn belangrijk, zeker waar de overheid in gebreke blijft.
Met vriendelijke groet:
Ida Dedding
Bankaccount van de Stichting: NL06 RABO 0107679647
