Via een korte mail hebben wij u op de hoogte gebracht van het plotseling overlijden van onze voorzitter: Eric Esche. Het was een grote schrik en intens verdriet voor zijn vrouw Bettie en haar familie. Ook het Nederlandse Bestuur heeft enige tijd nodig gehad om dit te verwerken.
Een van de laatste gedichtjes van Eric was:
Laten we het nu doen
Het leven is maar zo kort.
De aarde draait schijnbaar sneller
Naarmate ik ouder word.
Het Nederlandse Bestuur wil iedereen bedanken voor de warme reacties en de steun die u ons wilt blijven geven. Maria Perquin, een lid van ons Bestuur vanaf het eerste uur, heeft zich bereid verklaard de taak als plaatsvervangend voorzitter op zich te nemen.
Eric, Thea, ( de webmaster) en ik waren op weg naar ons project de nieuwe school in Nuwakot. In de verte hebben wij de school zien liggen, maar helaas zijn wij daar niet aangekomen. Ons contact met de leiding van de school is goed. Zij gaan door met de herbouw van de school en wij blijven helpen. Nima is onze contactpersoon. Zelf heeft hij maar 3 jaar onderwijs gehad. Zijn grote wens is dat alle kinderen uit zijn dorp en uit de omliggende dorpjes 10 jaar onderwijs kunnen krijgen. Naar alle waarschijnlijkheid kan de nieuwe school in het voorjaar worden heropend en wij proberen daar, met Eric in onze gedachten, bij te zijn.
Ons eerste bezoek in Nepal was echter ons kinderhuis. Thea en ik waren heel benieuwd naar de nieuwe leiding in het huis. De kinderen zijn toevertrouwd aan de zorg van twee lieve dames: Ashmita en Chameli. 
Ashmita woonde met haar zoontje van 4 jaar in de omgeving van Sauraha. Zij moet zelf voor een inkomen zorgen. De echtgenoot van Chameli is overleden en ook zij moet voor een dochtertje van 12 jaar zorgen. Wij hebben de toewijding van de dames gezien, hun inzet en hun hartelijkheid naar de kinderen. De sfeer in huis is goed.
Wij hebben ook de drie kinderen uit het aardbevingsgebied ontmoet: Abiral, Aditay en Prasant. Zij zijn heel klein en tanig voor hun leeftijd. Vooral Abiral en Prasant zijn heel beweeglijk.
Na de festivalfeesten: Tihar en Dashain gaan de oudste kinderen van klas 10 naar de hostel van de school. Tot hun eindexamen in april blijven zij dag en nacht op school. Gita, Sapana en Bijay zien er tegen op, maar in Nepal is geen keuze. ’s Morgens vroeg rond 7 uur begint de studie tot ’s avonds 9 uur. De druk op de kinderen is groot.
Tot onze grote spijt was het Nepalese Bestuur nog niet begonnen aan een nieuwe reling op de eerste verdieping van het huis en aan de vernieuwing van de badkamers.
Na een kort gesprek met het Bestuur kon de volgende dag al begonnen worden met de sloop van de oude relingpaaltjes. Dat leverde een enorme hoeveelheid stof en gruis op. En tot onze verbazing waren er de volgende dag ook loodgieters in de badkamer bezig.
Het geeft ons wel het gevoel dat je er bovenop moet zitten. Van Naresh krijgen wij bericht over de voortgang. Op de bovenste verdieping zijn de badkamers klaar en ook de kranen zijn vernieuwd.
Gelukkig waren de beide dames bereid om elke dag de meeste stof weg te vegen.
Eind december gaat Anneke, onze penningmeester, naar Nepal. Wij beloven dan een paar mooie foto’s in de nieuwsbrief te zetten.
In onze koffers voor Nepal hadden we een grote hoeveelheid Barbie poppetjes en kleertjes meegenomen. Ook is de voorraad lego aangevuld. Wat een feest voor de kinderen. Samen spelen en hun creativiteit ontwikkelen! In de Nepalese gezinnen is dit soort speelgoed niet bekend.
Tijdens ons verblijf in Nepal hebben wij diverse malen van het busvervoer gebruik moeten maken. We hebben de wegen in geen jaren zo slecht gezien. Door de moessonregens waren er veel “landslidings”, waardoor er delen van de weg waren weggeslagen. Ook de grote hoeveelheid kuilen belemmerde de doorstroming van het verkeer enorm. Met schoppen en kruiwagens en bijlen probeerden veel mannen en vrouwen de weg te verbeteren. Maar het grote tekort aan machines zorgt ervoor dat een goed wegdek nog jaren kan duren.
Wij kijken terug op een zeer bewogen bezoek aan Nepal! Het was zwaar, maar we blijven gemotiveerd om de kinderen in het huis een betere toekomst te geven.
Samen zijn we sterk!
Dhanyabad.
Ida Dedding
secretaris
