Bijna dagelijks kunnen wij de ontwikkelingen van de corona-epidemie in India en Nepal volgen in het nieuws. De epidemie heeft inmiddels dramatische vormen aangenomen. Wij horen veel over de problemen in India, overvolle ziekenhuizen, doden op straat en dode lichamen in de rivier de Ganges. Intussen heeft de regering in India bepaald dat de vaccins, gemaakt in India, alleen nog voor de eigen bewoners gebruikt mogen worden. Dat is voor het buurland Nepal een geweldige tegenslag.

Aanvankelijk zag de regering van Nepal de ernst van de situatie niet in. Er werd geadviseerd elke dag een glas warm water te drinken. En afstand houden hoefde niet. Maar nu zijn de problemen zo groot dat ontkennen niet meer helpt. Het land is voor de tweede maal in een strenge lock down. Men moet thuisblijven en slechts eenmaal per dag is er een mogelijkheid ( van 7 tot 9 uur) om wat voedsel te kopen. Werken in het buurland India of in de stad is onmogelijk. Dat betekent dat er ook geen geld verdiend wordt voor voedsel. Dat maakt dat de armoede alleen maar groter wordt.

De zorg in Nepal is slecht georganiseerd. Er zijn onvoldoende IC’s, te weinig bedden in de ziekenhuizen, een groot gebrek aan zuurstof en medicijnen. Bovendien, als men al naar het ziekenhuis moet, dan moet je eerst betalen. Dat kan oplopen tot € 3000,00. Dit is voor de gemiddelde Nepalees onmogelijk.
De statistieken kunnen geen betrouwbare gegevens van het aantal doden geven. De cijfers zijn slechts het topje van de ijsberg. Veel mensen worden niet getest, of overlijden zonder dat er een doodsoorzaak is vastgesteld.

De kinderen van het kinderhuis Ketaaketighar zitten ook in lock down. Ze krijgen online les. De school probeert het zo goed mogelijk te organiseren. Dat betekent voor de belangrijkste klassen ( klas 10 en 8) instructies via de computer. De leerlingen van deze klassen moeten een afsluitend landelijk “examen” doen. Elke dag hebben de kinderen gedurende meerdere uren schoolwerk. Wij hebben groot respect voor Chamili, de moeder in het huis, die samen met Naresh, de oom, de sfeer in het huis goed moeten houden. Met een groepje jongens en meisjes werkt Naresh in de tuin, onkruid verwijderen, zaaien en oogsten. Natuurlijk wordt er veel televisie gekeken. Hoe lang de lock down gaat duren weten we niet! Maar zoals de situatie er nu uitziet zal er niet snel een versoepeling van de maatregelen komen.

De Stichting “Ketaaketighar” probeert zoveel mogelijk hulp te bieden. Raj ,de dorpsdokter van Sauraha en van de kinderen, heeft een tekort aan veel medisch materiaal zoals verband, medicijnen en zuurstof. Wij hebben hem een donatie gedaan zodat hij vooral de arme patiënten beter kan helpen.
Wij steunen ook weer een project dat voedselpakketten in de Chepangbergen verzorgt. Dhruba, van Stichting Sapana Village Social Impact, beschikt over de nodige contacten en vervoersmogelijkheden, waardoor hij in staat is de arme bergbevolking te helpen. Bij de vorige lock down hebben wij de bevolking in dit bergachtige gebied via deze stichting ook kunnen helpen.

De Nepalese overheid wil de ziekenhuizen in de toekomst verplichten een zuurstofvoorraad te hebben. Een deel van de kosten komt van een toelage van de overheid, een deel via sponsoring van hulporganisaties en een groot deel komt van China. Van India mag Nepal geen steun meer verwachten. Daar zijn de problemen nu heel groot. China probeert zoveel mogelijk hulp te bieden: steun bij het installeren van zuurstoffabrieken, vaccins en medicijnen.

U begrijpt dat zorg voor de arme bevolking van Nepal ons zeer aan het hart gaat. Voorlopig kunnen wij de kinderen en de leiding van het huis niet bezoeken. Ook al zijn wij gevaccineerd het blijft een risico naar de regio te gaan. Maar door middel van de moderne communicatie zijn wij in staat de ontwikkelingen in Nepal te volgen. Wij houden u graag op de hoogte.
Wij zijn dankbaar voor de belangstelling en de steun die wij ondervinden.

Danyabath namens het bestuur:
Ida Dedding
secretaris

Evenals in veel landen in de wereld heeft ook Nepal veel last van corona. De Delta-variant gaat rond in het land. En sinds kort signaleert de gezondheidsdienst ook de Omicron-variant. De luchthaven in Kathmandu controleert binnenkomende reizigers zorgvuldig, maar de grens met India is poreus en lang, dus moeilijk te controleren. Veel Nepalezen werken in India en nemen mogelijk het virus mee.

Het gewone leven gaat zoveel mogelijk door. Winkeltjes en hotels zijn open, maar het land lijdt onder een groot tekort aan toeristen.
Tot nu toe is bijna 40% van de bevolking gevaccineerd. In januari hoopt men te starten met de booster. Sinds kort mogen ook alle kinderen tussen de 12 en 18 jaar een injectie krijgen.

In het kinderhuis Ketaaketighar wonen nu 16 kinderen. Gelukkig is de besmetting nog niet in het huis geweest. De scholen zijn weer open en iedereen kan weer live onderwijs volgen. Zes kinderen zitten in klas 10 de laatste klas van het basisonderwijs. Aan het einde van het jaar moeten zij een landelijk examen doen. Het niveau van slagen bepaalt wat de studiemogelijkheden in de toekomst zijn. Dit jaar is dus een beslissende tijd voor ze. De school doet er alles aan om de resultaten zo hoog mogelijk te krijgen. Dat betekent voor de kinderen school van 6 uur in de morgen tot 6 uur in de avond. Hun eten, Dal Bath (rijst met linzen en wat groenten), wordt naar de school gebracht. Het is een zwaar jaar voor de kinderen. De school vraagt een extra financiële ondersteuning.

Gita, een oud bewoonster van het huis, is een groot voorbeeld voor de kinderen. Met hard werken heeft zij bereikt dat ze bijna klas 12 heeft afgerond. Zij heeft een parttime baantje bij de bank. En woont in Kathmandu. Graag wil zij nog twee jaar verder studeren. Ons Nepalees Bestuur staat door positief tegenover en wij ook!

Raj, de dorpsdokter, heeft na lang wachten eindelijk de ziekenauto op zijn naam staan. Wij zijn blij dat wij als Stichting dit project hebben mogen steunen.
Ook hebben we de bouw van een zuurstoffabriek in Changu gesteund. Voor het naburige ziekenhuis betekent het dat zij elk bed kunnen voorzien van een zuurstofkraan. Lange tijd hoorden we daar niets meer over. Maar bij navraag blijkt dat de levering van elektra niet van de grond komt. Dit is de verantwoording van de Nepal Electricity Authority . De burgemeester heeft toegezegd meer druk op de levering te zetten. Al een half jaar geleden waren de voorzieningen in het ziekenhuis op peil, maar als er geen elektra is werkt het niet.

Tot slot willen wij al onze sponsors en belangstellenden een inspirerend 2022 wensen. Laten we de kleine momenten speciaal maken. Dat geeft kracht en energie om de minder bedeelde mensen te steunen.

Namens het bestuur van Ketaaketighar
Dhanyabad.
Ida Dedding, secretaris

In onze laatste nieuwsbrief van december heb ik beloofd u op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in Ketaaketighar.

Alle kinderen zijn na een verblijf van een half jaar terug in het huis. Chamili, de moeder, en Naresh, de oncle hebben ze met open armen verwelkomd. Veel kinderen hadden gewicht verloren en zagen er minder goed uit. De kleren waren vervuild en voor een deel achtergelaten bij de families. Gelukkig heeft Raj, de dorpsdokter, aandacht aan hen besteed. Met extra vitaminen, goede voeding en hygiëne gaat het weer goed met ze. Alleen de vier kleine meisjes waren minder blij weer terug te zijn in het huis. Zij hebben met de kinderen van het dorp in de bergen gespeeld en …. zij hoefden niet naar school! Nu moeten ze zich weer aanpassen aan de regels van het huis.

Alle kinderen gaan weer naar school. Ze moeten heel hard werken om de achterstand in te halen. Dat betekent op vaste uren naar school en thuis er nog eens extra tegenaan. Naresh en Srijana, een oud-bewoonster van Ketaaketighar, geven de kinderen extra hulp. Het leven van de kinderen bestaat uit school en huiswerk. Een zwaar programma voor ieder maar dat is hoe het onderwijs in Nepal werkt.

Van de kinderen hebben we wel een idee gekregen hoe hun leven in dorpjes is geweest. Vooral de oudsten hebben kennis gemaakt met het harde leven. Zij hielpen mee met het snijden van gras voor de koe en/of geit, die vaak bij hen in huis leefden. Soms gingen zij met de koe of geit naar de jungle voor eten. Daar waren ze uren mee bezig. Zij hielpen mee met werk op het land, het planten van rijst en besproeien van de gewassen. Water werd gehaald uit bergbeekjes. Zij hebben dus kennis genomen van het harde leven en het grote probleem ervaren om wat geld te verdienen. Wij hopen dat het een echte motivatie is om diploma’s te halen voor een mogelijk betere toekomst.

Eén van de meisjes heeft een bruiloft meegemaakt. Iets wat zij in Ketaaketighar nog niet beleefd heeft. Er is ook een dorpsvergadering geweest. Naast de plaatselijke zorgen kwam ook de verantwoording voor de jeugd ter sprake. Zij heeft gezien dat enkele ouders liefdeloos jegens de kinderen zijn. Jonge mannen verdrinken hun geld met zelfgestookte alcohol. De dorpsoudsten spraken ze toe en soms werden er straffen gegeven in de vorm van stokslagen . Dat wil je als jong kind niet zien!

Het dagelijks leven in Nepal gaat weer zo goed mogelijk door, ondanks de corona. De economische problemen zijn groot in het land. Het toerisme ligt stil en werken in het Midden-Oosten is niet mogelijk. In de steden is er weinig of geen werk, veel jonge mensen komen terug naar de dorpjes. Van de regering kan men geen hulp verwachten. Alleen mensen in overheidsdienst verdienen nog wat. Men schrijft dat er mogelijk wel een vaccin komt uit China en Rusland, maar wanneer de arme bevolking aan de beurt is blijft de vraag.

Voor ons Bestuur in Nederland een extra motivatie om ons in te blijven zetten voor een beter leven van de kinderen in Nepal.

Namens het bestuur van Ketaaketighar,
Ida Dedding, secretaris