Na onze nieuwjaarswens en onze mededeling over de overname van ons kinderhuis door de Stichting Nepal willen wij u graag wat meer nieuws vertellen over de kinderen.

Gita.

Wij zijn trots op Gita. Als klein kind is zij opgenomen in het kinderhuis. Nu studeert zij aan de universiteit in Kathmandu. Het collegegeld krijgt zij van Ketaaketighar. Tijdens onze contacten vertelt zij vol trots dat zij het eerste jaar “management ” heeft gehaald. Met de verdienste van een bijbaantje kan zij nu in haar eigen onderhoud voorzien.

Vervolgonderwijs.

Vier meisjes volgen nu onderwijs in klas 11 en 12. Deze studie is een voorbereiding op een mogelijke studie aan de universiteit. Zij wonen niet meer in het kinderhuis. Na een moeizame start en goede gesprekken met het bestuur, zijn hun opleidingen gegarandeerd. Ook is op hun onderkomen gelet. Dit alles dankzij het bezoek van ons bestuurslid Anneke in november.

Rita en Manmaya wonen zelfstandig in een kamer nabij het hotel van Naresh (de oom van het huis).
De kamer moest wel worden opgeknapt. Na een bezoek van Anneke, beschikken zij nu over goede bedden, een kast, studietafel en voor elk een fiets. Een van de meisjes, Suntali, is inmiddels getrouwd. Maar ook zij heeft de kans gekregen om haar studie te voltooien. Dit kan in de omgeving van haar huis.
Sandhya woont bij familie in Kathmandu en volgt daar onderwijs.
Wij als Stichting hebben altijd geld gereserveerd voor vervolgonderwijs na klas 10. Helaas heeft nog geen van de jongens van deze mogelijkheid gebruik gemaakt. Drie jongens hebben dit jaar het kinderhuis verlaten. Zij zoeken werk, maar dat valt nog niet mee. De mogelijkheid van een baan in het Midden-Oosten leeft ook bij hen.

Nieuwe kinderen.

In het kinderhuis wonen nu 15 kinderen. De oudste is Binod. Hij volgt onderwijs in klas 10, is zeer gemotiveerd en wil graag gaan studeren. In de toekomst zal Stichting Nepal hem daarbij helpen.
De 7 nieuwe kinderen in het huis, leeftijd tussen 5 en 9 jaar, hebben langzaam hun draai gevonden. Ook op school hebben zij zich aangepast en de resultaten zijn goed. Het is wel een vermoeiende en zware tijd geweest voor Chamili, de moeder van het huis. Ook Naresh heeft extra inspanning moeten verrichten. Wij als Stichting, hebben via Anneke, onze waardering kunnen uitspreken door ze een extra vergoeding te geven. Op aandringen van Anneke zoekt het Nepalese Bestuur meer hulp in het huis.

Lunch project.

Anneke heeft ook een bezoek gebracht aan ons project in de Chepang. Voor drie jaar hebben we daar een project dat maaltijden verzorgt aan de schoolgaande jeugd. Moeders koken bij toerbeurt, op vrijwillige basis, de maaltijd voor de kinderen.
Het project loopt goed. De voorraden rijst, linzen en olie zijn goed beveiligd opgeborgen in een afsluitbare kast. De keuken is schoon en netjes. Maar de vraag blijft of de dorpsgemeenschap het project na drie jaar zelf kan financieren. Ook het district zal steun moeten blijven geven.

School in Nuwakot.

Enkele jaren geleden hebben wij, na de aardbeving, een school helpen opbouwen in Nuwakot. Op uitnodiging van het schoolbestuur heeft Anneke ook daar een bezoek gebracht. Het was een verrassing om te zien hoe goed de school nu functioneert. De klassen zijn voorzien van goed meubilair en de muren zijn in vrolijke kleuren geverfd. Alleen…..het speelterrein grenst aan een steile afgrond. Gevaarlijk voor de kinderen. Zij moeten veilig kunnen spelen, hollen en voetballen, zonder bang te zijn voor het gevaar te vallen. Er wordt nu een bedrag door ons vrijgemaakt om een hek om het speelterrein te realiseren.

Ons bestuur ziet met dankbaarheid terug op uw steun. Vol vertrouwen kijken we vooruit naar de zorg van Stichting Nepal voor onze kinderen. Natuurlijk blijven we belangstelling houden en de ontwikkeling van de kinderen volgen. Wij hopen dat u ook in de toekomst Stichting Nepal blijft steunen. Voorlopig kunt u uw donatie nog overmaken op de bekende bankrekening.

De bestuursleden Thea en Ida gaan in maart naar Nepal. Natuurlijk zullen wij u informeren over hun ervaringen.

Namens het Bestuur van Ketaaketighar: Dhanyabad.
Ida Dedding: secretaris

Dit voorjaar hebben 3 bestuursleden, Bettie, Thea en Ida, Nepal en het kinderhuis bezocht. In Kathmandu hebben zij contact gehad met Gita, een oud bewoonster van het kinderhuis. Het is mooi om te zien hoe zij zich heeft ontwikkeld. Zij studeert nog en heeft daarnaast een baan zodat zij in eigen onderhoud kan voorzien. Via facebook heeft zij contact met meisjes en jongens die ook Ketaaketighar hebben verlaten. “Het zijn ook mijn zusjes en broertjes en wij hebben samen een mooie tijd gehad”, zegt ze.

In het kinderhuis hebben wij de kinderen bezocht. We hebben uitgebreid afscheid kunnen nemen van de oudste 4 meisjes, Sandya, Suntali, Sapana en Manmaya. Zij hebben klas 10 afgesloten met een landelijk examen. In Nepal is een regel dat kinderen die klas 10 hebben beëindigd, niet langer in een kinderhuis mogen wonen. Dat betekent dat zij het huis moeten verlaten en terug moeten naar hun familie of een andere mogelijke plaats. Vandaar uit kunnen ze klas 11 en 12 volgen. Dat wordt een grote overgang voor ze. In het huis leefden ze beschermd en met afstand tot de problemen in hun geboorteomgeving. Natuurlijk houdt Naresh, de oom in het huis, contact met ze. Het Nepalees bestuur blijft ze financieel ondersteunen.

Drie oudste jongens, Milan, Jabarsing en Dilaram, hebben ook het huis verlaten, maar zonder schooldiploma. Ze hadden problemen op school. Het onderwijs is zeer prestatiegericht en om elke dag te moeten horen dat je harder moet werken, stimuleert niet. Naresh maakt zich zorgen over de toekomst van deze kinderen. Maar gelukkig heeft hij via de telefoon contact en probeert ze nog te begeleiden.

In het huis is nu ruimte om nieuwe kinderen op te nemen. Het Social Welfare Counsel ( SWC) en het district bestuur bepalen samen met het Nepalees bestuur welke kinderen voor extra hulp in aanmerking komen. Ketaaketighar heeft 7 nieuwe kinderen op kunnen nemen. Zij zijn nog jong en hebben nog veel aandacht nodig. Dit wordt voor Chamili (de moeder) te zwaar en daarom heeft het Bestuur besloten een extra hulp in huis te nemen.

Het Nepalees bestuur heeft besloten om alle kinderen naar een “gouvernement-school” te sturen. Het verschil tussen “privatschool” en regeringsschool is in de loop der jaren verminderd. Uiteindelijk moeten alle kinderen in klas 10 hetzelfde landelijk examen doen. Ook op de regeringsscholen leren de kinderen Engels. En…… het schoolgeld is aanzienlijk minder.
In Nepal hebben we de verandering van klimaat gezien. In Sauraha was het bijna 40 graden en droog. Eigenlijk te warm om actief te zijn. Ook mist het dorp de toeristen. Voor veel mensen is het een probleem om dagelijks een inkomen te hebben.

Tobang

Wij hebben ons project in de Chepangbergen bezocht. Het keukenproject bij de school functioneert goed. Ook de kinderen zijn er blij mee. Ze komen graag naar school want daar krijgen ze een maaltijd. De voorraden rijst, olie en linzen zijn goed opgeborgen en de schoolleiding heeft een sleutel van de kast. In de groentetuin is net geoogst en opnieuw ingezaaid. Het hele project ziet er goed uit. Alleen de speelplaats moet nog worden opgeknapt. Daar proberen we als Stichting nog een donatie voor te doen.

       
Het district Chepang heeft er voor gezorgd dat elk gezin over water kan beschikken. Via een slang wordt water vanuit een bron aangevoerd. Elk huis heeft nu een wc en een waterkraan.
Het was mooi dat we getuigen konden zijn van de uitdeling van kookstoven. Deze zijn gesponsord door Stichting Benefiet Aalsmeer. Koken op kookstoven vraagt minder hout en is dus beter voor het milieu. De vrouwen hoeven minder tijd te besteden om hout te sprokkelen. Dat maakt het leven in de bergen iets minder zwaar!

De bevolking in Nepal wacht nu ook een heel warme zomer en de zware moessonregens komen er aan. Wij hopen dat ze niet te veel waterschade krijgen en ……..dat de toeristen in het najaar terug keren.

Het Nederlandse Bestuur is zeer dankbaar voor de broodnodige steun voor de arme bevolking.

Danyabath,
Ida Dedding
secretaris

Bijna dagelijks kunnen wij de ontwikkelingen van de corona-epidemie in India en Nepal volgen in het nieuws. De epidemie heeft inmiddels dramatische vormen aangenomen. Wij horen veel over de problemen in India, overvolle ziekenhuizen, doden op straat en dode lichamen in de rivier de Ganges. Intussen heeft de regering in India bepaald dat de vaccins, gemaakt in India, alleen nog voor de eigen bewoners gebruikt mogen worden. Dat is voor het buurland Nepal een geweldige tegenslag.

Aanvankelijk zag de regering van Nepal de ernst van de situatie niet in. Er werd geadviseerd elke dag een glas warm water te drinken. En afstand houden hoefde niet. Maar nu zijn de problemen zo groot dat ontkennen niet meer helpt. Het land is voor de tweede maal in een strenge lock down. Men moet thuisblijven en slechts eenmaal per dag is er een mogelijkheid ( van 7 tot 9 uur) om wat voedsel te kopen. Werken in het buurland India of in de stad is onmogelijk. Dat betekent dat er ook geen geld verdiend wordt voor voedsel. Dat maakt dat de armoede alleen maar groter wordt.

De zorg in Nepal is slecht georganiseerd. Er zijn onvoldoende IC’s, te weinig bedden in de ziekenhuizen, een groot gebrek aan zuurstof en medicijnen. Bovendien, als men al naar het ziekenhuis moet, dan moet je eerst betalen. Dat kan oplopen tot € 3000,00. Dit is voor de gemiddelde Nepalees onmogelijk.
De statistieken kunnen geen betrouwbare gegevens van het aantal doden geven. De cijfers zijn slechts het topje van de ijsberg. Veel mensen worden niet getest, of overlijden zonder dat er een doodsoorzaak is vastgesteld.

De kinderen van het kinderhuis Ketaaketighar zitten ook in lock down. Ze krijgen online les. De school probeert het zo goed mogelijk te organiseren. Dat betekent voor de belangrijkste klassen ( klas 10 en 8) instructies via de computer. De leerlingen van deze klassen moeten een afsluitend landelijk “examen” doen. Elke dag hebben de kinderen gedurende meerdere uren schoolwerk. Wij hebben groot respect voor Chamili, de moeder in het huis, die samen met Naresh, de oom, de sfeer in het huis goed moeten houden. Met een groepje jongens en meisjes werkt Naresh in de tuin, onkruid verwijderen, zaaien en oogsten. Natuurlijk wordt er veel televisie gekeken. Hoe lang de lock down gaat duren weten we niet! Maar zoals de situatie er nu uitziet zal er niet snel een versoepeling van de maatregelen komen.

De Stichting “Ketaaketighar” probeert zoveel mogelijk hulp te bieden. Raj ,de dorpsdokter van Sauraha en van de kinderen, heeft een tekort aan veel medisch materiaal zoals verband, medicijnen en zuurstof. Wij hebben hem een donatie gedaan zodat hij vooral de arme patiënten beter kan helpen.
Wij steunen ook weer een project dat voedselpakketten in de Chepangbergen verzorgt. Dhruba, van Stichting Sapana Village Social Impact, beschikt over de nodige contacten en vervoersmogelijkheden, waardoor hij in staat is de arme bergbevolking te helpen. Bij de vorige lock down hebben wij de bevolking in dit bergachtige gebied via deze stichting ook kunnen helpen.

De Nepalese overheid wil de ziekenhuizen in de toekomst verplichten een zuurstofvoorraad te hebben. Een deel van de kosten komt van een toelage van de overheid, een deel via sponsoring van hulporganisaties en een groot deel komt van China. Van India mag Nepal geen steun meer verwachten. Daar zijn de problemen nu heel groot. China probeert zoveel mogelijk hulp te bieden: steun bij het installeren van zuurstoffabrieken, vaccins en medicijnen.

U begrijpt dat zorg voor de arme bevolking van Nepal ons zeer aan het hart gaat. Voorlopig kunnen wij de kinderen en de leiding van het huis niet bezoeken. Ook al zijn wij gevaccineerd het blijft een risico naar de regio te gaan. Maar door middel van de moderne communicatie zijn wij in staat de ontwikkelingen in Nepal te volgen. Wij houden u graag op de hoogte.
Wij zijn dankbaar voor de belangstelling en de steun die wij ondervinden.

Danyabath namens het bestuur:
Ida Dedding
secretaris